Hayattan hiç bir beklentisi olmayanlar mı mutludur, beklentilerini büyük tutanlar mı? Ufak tefek beklentiler ve hedeflerle yaşayanları sorgulamıyorum bile...
Beklentin yoksa kaybın da yoktur, beklentilerin uçuksa umudun da çoktur, yaraların ve kaybın da...
10 yıl önce (15 yaşımdayken) 17 yaşın çekiciliğine kapılıp inanılmaz hayaller kurmuştum kendimce...
17 oldum hiç bir değişiklik yok hala herşey aynı hızda devam ediyordu hayatımda tek bir farkla! Artık yalnız kovboydum 17'min sonlarında...
Evet ta kendisi, herkesin söylediği kalabalık yalnızlığın içindeydi hayatım.
Bir anda büyüdüm!
Hızlı ve etkili...
Tabi yaşanan acılar, mutluluklar, kayıplar, stres ve yalnızlıkların o küçük kızı yontması, Venüs'e dönüştürmesi hiç kolay olmadı.
Sonra bir anda ŞİMDİ'ki zamanda buldum kendimi... Daha imkansız hayaller kurmak dışında bir fark yok. Tabi bir de yüzümdeki çizgiler :)
Peki ya 10 yıl sonra?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder