Zamanın eli değdi bize
Çoktan değişti her şey...
Aynı değiliz ikimizde
Zaaflarıma bir gece hatalarıma bir nilüfer
Sevgisizliğime bir kalp verdim!
Artık geri ver!
Geri veremezsin aldıklarını...
Artık geri ver!
Geri verilmez hiçbir yanılgı...
Yokluğuna emanet etsen de benden kalanları
Her şeyi al.
Bana beni geri ver, bir şansım olsun
Başka yer, başka zaman
SENSİZ ÖMRÜM OLSUN!
Piiz'den dinlemiştim ilk bu şarkıyı… Eskişehirli çok sağlam bir grup hatta onları sevmemin sebebidir bu şarkı, bu sözler... Sonra bir de baktım Zeynep Casalini söylüyor...
Aslında ilk dinlediğimde kim geldi aklıma, ben kimdim hatırlamıyorum... Şimdi de bunları bilmiyorum bugünkü şartlarda olmama rağmen...
Her son belki umuttu, belki de bir umut daha son buluyordu hayatta... Yaşlandığımı hissediyorum. Konuşmalarımdan anlayabilirsiniz bu duygumu. "Duygu" mu dedi birisi? Duygularımı aldırmış gibi hissetmemde bu yüzden mi hayatta? Robot gibi yaşamak nasıl bir şey bilen var mı? Sanki bunları dünyada bir tek ben yaşıyormuşum gibi konustuğumu düşünüyorsunuz değil mi? Karşıma geçip insanlar bu şekilde yakındılarsa bana, şimdi bunları söylemem benim hatam oldu değil mi ya da düşüncesizliğim, kabahatim ? Çünkü bu benim hayatım, çünkü bunlar benim yanlışlarım… Kimseyi suçlayamam yaptıklarımdan yaşadıklarımdan ötürü… Her şeyi bilerek, üstelik yanlış olduğunu da bilerek yapacağı şeyin, atacağı adımın yine de bunu yapan var mı aranızda? Ama büyük düşünün ufak tefek şeylerden bahsetmiyorum hayatınızı etkileyecek, sizi dibe vuracak, sarsıntıların en şiddetlisini midenizde hissettirecek ve bunların sonunda hiç olduğunuzu fark ettirecek kadar derin ve büyük adımlardan bahsediyorum...
Ben yaptım, yapıyorum hatta şuan bu durumun içindeyim… İlerleyen yaşıma rağmen...J
Ama toparlayacağım her şeyi atıp bi kenara yeniden başlayacağım hayata kaldığım yerden değil! Yeniden başlayacağım...
Bunu söylememde etkili olan başka bir şarkı daha keşfettim... Belki de hayatımı şarkılarla yönetiyorum, şarkılarda buluyorum kendimi... En azından buluyorum küçük rutubetli bir delik bulup hapsetmiyorum ruhumu sizler gibi...
Eğer sensen, tekilimsen,
beni çoka eriştirensen,
ama yine, yine de gideceksen,
git; her şeyde bir hayır vardır..
eğer bensem kadınımsan,
beni suyla buluşturansan,
ama yine, yine de gideceksem,
muhakkak bir sebebim vardır.
eğer bizsek o,
bi´ gün yine kavuşacağız, korkma..
belki daha bile mutlu olacağız,
şükran duyacağız hayata...
beni çoka eriştirensen,
ama yine, yine de gideceksen,
git; her şeyde bir hayır vardır..
eğer bensem kadınımsan,
beni suyla buluşturansan,
ama yine, yine de gideceksem,
muhakkak bir sebebim vardır.
eğer bizsek o,
bi´ gün yine kavuşacağız, korkma..
belki daha bile mutlu olacağız,
şükran duyacağız hayata...
Evet beni yeniden umutlandıran şarkı işte budur! Hissettiklerimi ya da hissetmek istediklerimi kısacası beni benden iyi anlatandır. Şarkı olması mühim değil. Bir filmden küçük bir sahne, bir kitaptan altta kalmış bir dipnot, bir fotoğraf karesi ya da o karenin içinde hepinize önemsiz gelen bir ayrıntı aramızdan birinin hayatına ışık olabiliyormuş demek ki. Bu da benim ışığım olsun... Karışmayın ışığıma! Kendi hayatlarınızı bulun! Rahat bırakın beni ve içimdeki diğer kadınları... Saçmalamak istediğimde küçümsemeyin. En azından bazılarınız gibi korkarak yaşamaktansa yanlış olduğunu bildiğim kararları isteyerek veriyorum hayatıma dair... Dibi boylayacağımı bile bile... Bile bile her şeyin biteceğini ama yeniden başlama ihtimaline inanarak... Çünkü her şeyin "muhakkak bir sebebi vardır" diyor yukarıda...
(13.10.2009)
bazı insanlar düzenlerini değiştirmekten korktular ve sonunda herkes kaybetti..
YanıtlaSilBu kadarı fazla.. böyle yazamazsın, sana yazı yazmak yasak bundan sonra!
Kıskandım.. hemde çok!