bi damla

Yağmur,

Bir anda bırakverdi kendini toprağa,

Bir fırtına çıktı yine bir anda...

Her bir yağmur damlasıyla tek tek münakaşa etti, savurdu herbirini birbirinden uzaklara...

Hiç düşünmedi yanındaki damlacık diğerinin neyi oluyor diye.

'Ben hepinizden üstünüm, güçlüyüm' diye haykırdı, ve ayırdı onları..

Sonra bir anda savaştan çekilip başka bir yöne gitti o şerefsiz fırtına!

Damlalar öylece kaldı savruldukları yerde..

Belki bir umutla..

Karışacakları yer aynıydı ne de olsa eninde sonunda...

Mazgalların arasından süzülürken ruhları hep arayacaktı eşlerini..

Ama hiç düşünmemişlerdi ; ya birinden biri mazgallara ulaşmadan buhar olup çıkarsa yine gökyüzüne?

Bir dahaki yoğuşmaya kadar ya ruh eşi çoook uzaklara göçmüş olursa?

Kötü fırtına!

Bıraksaydın düşseydik ya yanyana..